Pod Krzyżem Smoleński stałem kilka razy, ponieważ uważałem i uważał będę to za swój obowiązek. Mniejsza o to, że wielu z nas było bitych, obrażanych, poniewieranych. Ważna jest inna sprawa - każdego miesiąca ustawialiśmy przed Pałacem Prezydenckim tysiące zniczy (rekord wynosił 3500). I tak samo każdego dnia kładlismy dziesiątki wieńców i tysiące kwiatów. Wszystko to kupione częstokroć za nasze własne, ciężko zarobione pieniądze, wielu ludzi starszych - emerytów, rencistów odmawiało sobie kawałka chleba aby uczcić pamięć wszystkich ofiar "katastrofy". Tymczasem każdego wieczora znicze były gaszone szlauchem z wozu straży pożarnej. One aż syczały tak chciały się palić. Wstyd mi za Panią. My sami chętnie byśmy posprzątali po sobie. Naprawdę, proszę nie rozrywać naszych wciąż krwawiących serc.
