Wielokrotnie słyszę jak wielu ludzi twierdzi, że nauka Kościoła Katolickiego dotycząca samogwałtu jest archaiczna, nieżyciowa. Najczęstsze uzasadnienie tych pretensji brzmi: "Co ksiądz o tym wie" lub "Ja nikomu nie szkodę".
Masturbacja zwana też onanizmem i samogwałtem (to okreslenie najlepiej określa jej charakter) ma bardzo wiele negatywnych efektów. Nie tylko moralnych. Mamy często do czynienia z różnymi formami uzależnienia, które wpływają destrukcyjnie na psychikę oraz pozbawiają osobę samogwałcącą się sił witalnych, ochoty do działania. Oddala problemy, które szybko powracają ze zdwojoną siłą. Powstaje błędne koło. Co więcej, w jeszcze większym stopniu niż produkcje pornograficzne zaburza obraz stosunku.
Inną kwestią są spustoszenia moralne. Tylko wyjątkowo prymitywni ludzie nie są w stanie powiedzieć stop swojemu popędowi seksualnemu. Onanizm to akt niesamowitego egoizmu – człowiek został stworzony aby prokreować oraz doznawać przyjemności z innymi ludźmi (przeciwnej płci). Ostatnim, ale nie najmniej istotnym aspektem omawianej sprawy jest sprzeczność z jednym z Dziesięciorga Przykazań – nie cudzołóż, tymczasem wielu ludzi uważa, że z takiego grzechu nie trzeba się spowiadać.
